فـدای حُسن دل‌انگـیز باغـبان شده بود            بهار، با همه سرسبزی‌اش خزان شده بود

چهار دسته گُـلش را به پنج تن بخشید            مقیمِ خاکِ درش، هفت آسمان شده بود

چه سربلند و سرافراز امتحان پس داد            برای عرض ادب، سخت امتحان شده بود

به عشق «شیر خدا» از یل دلاور خود            گذشت اگرچه در این راه نیمه‌جان شده بود

چه امتحان بزرگی! که در رثای حسین            و نه به خاطر فرزند؛روضه‌خوان شده بود

اگر چه پـیـر شد از داغِ بـی‌امان، اما            به پشتوانهٔ زینب دلش جوان شده بود

فـدای «اُمّ اَبیهـا» شدن علامت داشت            به این سبب قد «اُمّ البنین» کمان شده بود